Sokak Çocuğu Bekleyişte ||

/Korkma! uzat elini, sesine tanık ol özlemlerinin./








Hayta zamanların gölgesinde
Ayak sesleri ürpertiyor yüreğini
Yargısız infazların...




Kangren ısırıklar geçmişti bedenine
Parmak boğumlarına sıkışmış korkuları
Oyuncaksız gününde
Basmıştı onbirine...




Gözyaşı karışmış kahkahaya
Dörtnala kalabalık içinde
Büyüyordu sancısı...
Katlanan yarasını vuruyordu yüzüne...
Açlığı bastırmıştı...
Çocuk yüreği tav olmuştu bir parçacık simide...



Gecenin serseri beklentisinde
Sarılmaktı banklara
Ya da
Göğsünden emdiği anası diye
Dayanmaktı duvara...
Mühürlemiş sevgiyi
Gömmüştü mezarlara...
Şehrin Reina arsızlığına
Vuruyordu isyanı, her köşe başında...





İtmeler acımasız küfürler öğretmişti.
Diz çökmüş gözlerine,
Katledilen özlemler...



Kurtlar sofrası sokaklarda,
Titreyen dizlerine hükmeden adımlarla,
Islık çalıyordu...
Zihninde uyuşuk düşünceler,
Elleri ceplerinde...



VE

Birileri onun adına
Yardımlar topluyordu.
Reklâm afişlerinde adı duyuruluyor...
Sokak çocuklarına el uzatın diyordu...
Gözyaşı karıştı kahkahasına...
Yakılası insan manzarasında...
Yol aldı küllenen yazgısına...