Sokak Mehmet'te Saklı

ulan nasılda sokaklardan çıkamadım
yetim kaldım kaldırımlarda
her gece seni sayıkladım parkelere
parkeler ne bilsin sevdayı
anlatamadım derdimi işte

ben seni nasıl sevdim bilemezsin
açken sevdim, üşüyordum sevdiğimde seni

bir keresinde sizin mahallede yatıyordum
kahretsin ki yine açtım, ama üşümüyordum

bir sen geçtin ki sorma
ben sana bakamadım
öldüm sandım da ölmedim
tuttum kalbimi tüm gücüyle elerimin
bir kez daha göreyim diye
ölmedim.

ulan nasılda çıkamadım sokaklardan
ben istemedim gerçi
hiç bir şeyi istemediğim gibi
ya sokaklara ittiler beni
ya sokaklar çekti beni, aynı senin gibi
sokakların ve senin suçunuz yok
her zaman ki gibi yine ben ah ben

şimdi desem ki kendi dilimce
'ulan çıkamadım işte burdan,
çıkartamadım sana kendimi,
annıyonmu biz görmedik, kibarlık
bilmedik. neyse seni seviyorum be'

yine bir sensizlik gecesi rüyası görüyorum
bir gün bu zinciri kırıp sana geleceğim
sokak çocuğuyum
üstüm başım kirli belki
ama yüreğim, rabbimin evi
onun gibi tertemiz.

almayın örtümü üstümden şere...
bir tek varlığımı almayın benden
atmayın beni bu mahalleden
bir amacım var benim
bir sevdiğim
bir yaram
bir sızım var...

sayenizde bir sızıda sol yanımda var
insafsızca vurulmaz ki
sokak çocuğuyuz biz
ana baba sokak olmuş
ha ana baba dövmüş ha sokaklar

ebeveynler hem döver hem severdi değil mi?
bizimkiler hep dövdü be abi
mor yerlerim var benim
sürekli moraran
sen bunun farkında değilsin
ben senin ve moraran yerlerimin farkındayım...
ben bu sokaklardan senin için çıkarım
çıkmasına da
o zaman sen beni ...
düştüm işte buralara
tut ellerimden kaldırsana beni.

mehmet'e (her ne kadar facebook bilmese de)

[beyaz_yalan]