Sokaklar Boş Ve ıssız

sokaklar boş ve ıssız...
bir de soguk var çok,
herkes üşüyormus...öyle duydum
gülüyorum onlara,
kızmasınlar..bilmiyorlar çünkü senin yoklugunu

odam darmadagınıktı,
senden sonra kendimi sokaga attıgımda..
cıkarken senın gıbı carpamadım kapıyı,
istedim ama
gücüm yetmedi..
dagıttıgın,savurdugun seyler en sevdıgımız cerceveyı kırmıs
yüzün görünmüyordu..cam kırıgından.
elim gitmedi..
dokunmadım,dokunamadım..

nereye gittiğimi bilimiyorum.
sokaklar çok ıssız,
şehir pusu kurmus sanki.
biraz da korkuyorum.
sana gelebilsem keşke,
ya da eve dönsem..
sanki unuttum caddelerii,
sanki hiç bir sokak ezberimde değil,
beynim uyuşmuş olacak soguktan..
üşüyorum,korkuyorum ve paramparcayım..

koca bir çaresizlikk..
içime oyle bir işliyor ki
nasıl desem adeta öldürüyor beni..
ahhh yoklugun,
katlanamam,katlanamam,katlanamam.

gitme diyebilseydim keşke,
durdurabilseydim seni..
hatırlasaydım konuşmayı
ya da sadece gitme demeyi.

oysa şimdi..
sokaklar boş ve ıssız,
sen yoksun,hava soguk,
yollar uzak ve sen bana her zamankinden daha uzak..