Sokaklara Asılan Hayatlar

Makamı ürkek bir sabah ezanıyla başlıyordu hayat.

Yatağımın sol yanında şefkatin çıplak bedeni uyuyordu usul usul.
Tavan arasına sıkıştırılmış birkaç şiir,
Aynada kırık bir alın yazısı.
Yeni bir şehrin pembe yanaklarına düşüyordu bakışım.
Pencere pervazına iki sarı yaprak çöreklenmiş mevsimi kovuyordu.
Aylardan eylül,
Günlerden mübarek olanıydı.

Yetim bir sancı güneşin koynuna uzanıyor.
Esrik bir tebessümün işbirlikçiliği asılıyor hüznün yakasına.
Rafa kaldırılıyor acıların önsözü.
Kiralık umutlar pazarlanıyor seyyar bir kimlik eşliğinde.
Vadeli bir zamanın,
Artıklarından besleniyor sokak kedisi.
Köşedeki çöp konteyneri inanç topluyordu zulasına.
Elleri kara, yeşil bakan bir çocuk
Kirletilmiş sokakların utancından ekmek topluyordu;
Katıksız...

Yürüdükçe,
Yolun sahibinden satlık sızısı dolanıyordu ayaklara.
Temizlik işçileri, sokağın namusunu süpürüyordu.
Kaldırım diplerinde,
Sahte dudakların çiğnediği izmaritler;
Duvarlarda üç beş sarhoş muıhabbeti uyuyordu.
Gecenin yarasa ıslığı,
Sabahın martı çığlığına bırakmıştı aşkın şarkısını.
Şehrin gözbebekleri doğuyordu yeniden.
Anadan üryan...

Makamı ürkek bir sabah ezanıyla başlıyordu hayat.

Kuru bir merhabaya muhtaçtı dudakların kilitleri.
Sokak boydan boya sır küpü,
Camekanlar; etsiz, kemiksiz insan silueti ...
Sakalından umursuzluk sarkan ayyaşın şarap şişesi,
Ağlıyordu şehrin gözbebekleri.

Tek huzur vardı sokağın matemli havasında;
Sıcak gevreğin saldığı anne kokusu.



UĞUR YÜCE