Sokaktaki Hüzün

Dün bir çocuk gördüm sokakta yalın ayak
Annesini arıyordu gözlerinden yaş akarak
Sordum annen olmamı istermisin?
Dedi sen içimdeki ana hasretini dindirebilir misin?
Sarıldım minik bedenine titriyordu özlemle
Ani bir umut uyandı içindeki kedere
Elleri sıcacıktı yüreği sıcak
İstediği şevkatle dolu emin bir kucak

Çıplak ayakları pabucu unutmuş
Soğuktan ve yanlızlıktan parmakları donmuş
Mahsun bakışların da bir sitem acıyor
Cevabını bilemediği soruları arıyor
Neden niçin demek hakkı, belki de isyan
Sessiz çığlıklarındaki bu yeter deyiş aman!
Umduğu ne pabuç ne şeker ne giysi
Hasret kalmış sevilmeye başka ne ister ki

Öksüz mü yetim mi? bir garip çaresiz
Kalabalığın içinde böyle yanlız kimsesiz
Kime şikayet etmeli bu derdi anlatmalı
Sokaktaki çocuklara bir ocak bulmalı
Haydi küçük adam ver elini elime
Sensin bu ülkenin dünü de geleceği de
Belki annen olamam ama kalbim sevgi dolu
Vardır mutlaka her derdin bir çaresi yolu
Birden güldü gözleri o masum yüzün de
Sararmış bir çiçek verdi hemen kendi gönlünce

Dedim o çiçek sensin dirilip açacaksın
Solgun yapraklarını koparıp atacaksın
Kısacık bir söyleşi sessiz bakışlarımız da
Öksüz çocuk sevindi gelecek umutlarımız da
Yürüdük beraberce ümit sevgi ve yarın
Artık üşümeyecek ellerin ayakların
Tekrar sordum gözlerine şimdi iyi misin?
Dedi her şey güzel de senden kaç tane
var bana onu söyler misin..?

GÜLCENAZ