Solan Güller

soldu goncanın gülleri,
güneş bile göremeden,
buruştu ,gece yüzleri,
kimseleri görmeden.

soldu goncanın dalları,
yaprak açıp gül vermeden,
gençliği akıp gitti,
bedenini gün görmeden.

saçının telleri beyaz,
karlar başına yağmadan,
vurdu göğsüne ayaz,
baharda günü görmeden.

ne kuzular koyun oldu,
ne koyunlar kuzu doğurdu,
yokluk kazanında yoğruldu,
mutluluk nedir bilmeden.

akıp giden bu zamanda,
ruhu kayboldu dumanda,
ameli ulu rahmanda,
toprak alıp yuttu onu.

insanların dilinden,
çekip aldı elinden,
iki damla yaş mendilinden,
kurumadan alıp gitti.

ne yar sevdi ne sevdalı,
kuzular gibi kınalı,
kalbi aşka yaralı,
bağlamadan alıp gitti.