Sol'u(ğu)mdasın Sofia

Merhaba Sofia
Kışının kardeleni olmaya geldim
varlığında üşüyüp, yokluğunda yanmaya
çığlık çığlığayken susuşlarım, ölmedim
sen sürdüm dilime acının zemheri ayazında
yaşamakça...

Martılar gözyaşı toplarken sahilden
karanlık bir şehrin Sen'den ötesindeyim
ne olur Sofia
gülüşlerine geç kaldığım için bağışla
kaç yıldızı kaydı göğün
sesin kulağıma değmeyeli
kaç dalga öptü kumsalı sayamadım
epey oldu ben umudumu kaybedeli
inan, hiç doyasıya gülemedim yokluğunda
cehennem kadardı içimin yangını
üstelik, sensizlik kadar sancılıydı hava
geceden
bir parça karanlık bulanırken günaydınıma
susuşlarımdın Sofia
satırlarca...

Yorgun bir kavganın son mültecisiyim
solgun bir darağacının son yalnızı
söyle Sofia
çok mu ağır geldi yüreğine bu sevda
senfonisiz acılarda
notalarca...

Sen görmezdin Sofia
ben hep yakın dururdum kapıya
olur ya, bel ki 'Gel' dersin de
aniden koşadururum umuduyla
oysa biliyorum
para etmiyor terazide duygular
tüm haritalar
ayrılığın coğrafyasına çıkıyor yokluğunda
hani, 'sevmek için bir nedenin olmalı' diyordun ya
haklısın Sofia
bak, şimdi burada yağmur başladı
ve ben seni çooook seviyorum hala
yağmurlarca...

Ah be Sofia
sol'u(ğu)mda senden yorgun bir hisle
sensizliği haykırdım mahşerin kuytularına
ne geceye sitem edebildim, ne de hüzne
allah şahit
çok emekleri var uykusuzluğumun boşluklarında
efkarlarca...

Sevmek, mutlu olmak değilmiş Sofia
sen mutsuzken üzüldüğümde anladım
mutsuzluğumda
kıyısındayken okyanusunun hüznünde
eski bir sevda y/eliydi dokunan saçlarıma
kelimeler paramparçayken boğazımda
ne vakit ansam adını
cennetin başkenti kanardı dudağımda
seni sevmek yasak bir dine tapmak gibiydi
ve kimseye anlatamamaktı gerçekliğini
kana kana se(v)ndim Sofia
kanadıkça...

Aralık 21'i gösterirken takvimler
bir ucuna seni oturttum gecenin
bense, diğer ucundaydım Sofia
öylesine uzundu ki karanlığımız
bi ara aldım elime kalemi
kızdım Nazım'a, Sezai'ye, Atilla İlhan'a
hep kağıt üzerinde yaşamışlar aşkı
onca zaman
avunmuşlar çaresizliğin sokak aralarında
söylendim durdum kendimce
sessizce ağladım en kırılgan yanımla
ve ben en son
seni yitirdim bir şiirin satırbaşında
kayboluşlarca...

Senle doluyken her bir yanım
zoruma gidiyor bir tek sen'siz kalmak
azraile gerek kalmaz belki
bir bakışınla
sana nasip olur canımı almak
al be Sofia, feda olsun
zaten, mecburiyettir sensiz yaşamak


Merhaba Sofia
yüzümün yorgun tebessümü
içimin en derinindeki sızı
aşka söylenen tümcelerimin gizli öznesi
sana hayatça Merhaba.