Soluksuzluğum Saklıydı Gitmelerinde
Aşkı geriden takip ederken,
Hep geç kaldım sana,
Ya da sen bana çok erken,
Alaca karanlığında kayboldum gözlerinin.
Sonbahar göçebesinin küf kokan yağmurlarında bile,
Soluksuzluğum saklıydı gitmelerinde,
Sen ki !
Dertleriyle yüreğime düşen,
Yaşatmak içindi seni her nefeste içime çekişim.
Dönmelerinde yitirmeliydim sessiz bekleyişlerimi,
Oysa dönesin diye,
Arka sokağına kıvrılıyor bedenim şimdi.
Gözyaşım içime akar ya,
Soğukluğunu vurduğunda yüreğime,
Maviliğinde yeniden yeşermeyi bekliyorum,
Senli ve sensizliğin bozkırlarında,
Sevdanın sonsuzluğu çektikçe dibe.
Yok ki çarem!
Sensin sığınağım,
Gidemem bir yere,
Sen koydum yüreğime,
Düşürdüm kendimi adının ilk hecesine...
"hep geç kaldım sana ya da sen bana erken"
Yazdığım bir nesir ile şiirinizi yorumlamak istiyorum.
kutlarım
"SEVGİYE GEÇ KALMAYALIM
Sahne açıldığnda, gözlerini yeni yorgunluklara açan bir adam göründü. Aktöre; içindeki düğümleri çözememiş, korkunç yalnızlıklara mahkum, tutunduğu ışıklar kararmış, sarıldığı dalgaların rüzgarı durmuş, sürekli kaybettiği halde oynamaya mahkum bir rol öngörülmüştü.
Boşalan yürek korkak duyguların baskınına uğramıştı. Aralayamadığı kapıların önünde sürekli dolaşıp duruyordu.
bırakılmışlığının, duygularının, kızgınlıklarının, cevabını bulamıyordu. Bir kalmanın ıssızlığında, yalan sevmelerin izdüşümünü resimlerdeki anılardan çıkardı. İsyana durdu yüreği. Zor bir uğraşta bir umut kırılmasını yaşıyordu.
Birden,
Bir yüreğin en derin yerinden, Bir yüreğin en kanayan yerinden, gelen bir sesle eğilip dudaklardan seken söz çürüklerinin darbesiyle açılan yaralarını öpmeye başladı. Ancak, Ne yaraları iyileşti, ne de acıları dindi. Anladı ki yarayı açan yarayı dindirebilirdi.
AZİZ NESİN'in dediği gibi "ölüme erken, sevgiye geç" kalmıştı.
Evet BİRİ ERKEN BİRİ DE GEÇ GELMİŞTİ DÜNYAYA.
Önündeki süreçte biçilen rol değişmiyecekti. Zire tek perdelik oyundu.
tebrikler melike....👍👍👍👍👍
iyi bir şiirdi,,
kutlarım kalemi.