Solumdan Vurdun Beni

Ben bir kuşum,

Çoğu zaman.

Yedi kat asumanda uçan. 

Ansızın kırılırdı kanatlarım.

Düşerdim elem kuyularına

Sesine benzeyen.

Kayalara tırmanıp çıkardım,

İçim parçalana parçalana.

Bazen

Bir ağaç gölgesine sığınırdı

Yorgun yüreğim.

Bazen de,

Gökyüzünde havalanırdı umutlarım.

Sessizliğimde saklıydı

Kıvrak yaralarım.

Maviliğinde huzur bulurdu

Hüzün yanım.

Dağlar ardındaydı

Hasret kapıların.

Ne zaman sana doğru uçsam

Şehrine basamazdı ayaklarım.

Ayrılıktan arda kalan

Anıların tortusuyla beslenirdim

Çoğu zaman.

Gagamı sarsa da hüzün

Gamzelerinin çukurlarında biriken

Zemzem suyuyla temizlenirdim. 

Ben sana dair izlerle

Süslerdim solgun tüylerimi.

Oysa

Ben bir humakuşuydum 

Her çırpınışım sanaydı

Nefes nefese kaldığım. 

Bundandır gökyüzünde sürekli uçup durmam

Sana doğru gelen solumdan vurdun beni.

31:07:2022

02:00