Solumdasın

Yaşlandım
Gayrı ahalde bile çoğu kez senle yaşlandım,
Mutluyum ne koparırsan,
Ve gülüşün kaç baharı bıraktı?
Kaç çocuk oldu?
Yetmedi solumda kaldın.

Çocukluk salıncağın hazır,
Bebek gibi bağrıma basar uyuturum göz bebeklerini...

Aşktın!
Kirpiklerinde asılı kaldığım tövbelerimi dahi tutmadığım,
Vuslata razıyım.
Ateşten bir parçadır benliği yok eden,
Sürüklediği yerdesin.
Kimsin de kim olmamı istiyorsan,
Buradayım ayağının altına bastığım.
Özgürce bak gözlerime,
Kaybolma!
Yaşadığım yalnızlığı göğsüne başımı koyunca anla.

Aşk istiyorum aşk!
Dokundukça sana yarasın tenime.
Çocuk gibi...
Sus!
Günahımsın ve gizliyim.
Çektiğim sensizlik iliklerime işlemişti.
Eriyorum bak!


Gözlerimiz ne acı haykırıştır.
Telaşlı ve ürkek,
Kelimeler eksik dolu dolu sen taşıyorken içimde,
Figüranı dahi olmayan gitmeler...
Aşk kemiriyor beni,
Bu resmen düğümdür,
Sızısı derin.


İstediğim acısını bir kerede olsa, hissetmeden gözlerine bakarken unutmak,
Ve ölmeden bağıra bağıra varlığını görmek,
Umursamadan iliklerime kadar hissedeyim seni.
Saklarım...
Bu andı,
Ondan gelen bir hediye gibi,
Ara ara uğrar,
Nefesim olup dokunur saçlarına.
Birikirim gözlerinde,
Sakın dökme!
Ümitlerim bitiyor sen gidince,
İçimde çıkmazlar barınak kuruyor.
Ben ne zaman baksam okşasam yanaklarını deniz basardı.
İstanbul olup bir türlü sığdıramazdım seni içime.


Uzatsam ellerimi tutacak gibisin,
Yar olmadan ne büyük yara aldık.
Ama ölmek istiyoruz.
Ürkekçe seslenişlerim,
Ben sana karıştım.
Ve şimdi sen de sığmasın benim gibi hiç bir yere,
Ben bir dahakine geç gelebilirim sevgilim.
Ya da sen hiç gitme,
Hiç gitme!
Yaşlandım.





Solumdasın
Aşk Aze