Soma

Soma batıda bir ilçe,
Nüfus,yüz beş bin,
İli Manisa,
Kaderi Maden


Anlatmaya kelimeler yetmez,
Yüreğimizdeki yangını,
Dillere pelesenk oldu,
Dünya unutmaz artık Soma'yı

Ah! Eller üzerinde geçiyor tabutlar,
Bekleşiyor ,dışarıda analar, çocuklar,
Eşler karnı burnunda merak içinde,
Allah'ım bu kaçıncı tabut yok mu sonu.

Canlı çıkan tekrar dalıyor madene,
Kalmıştır, babası ,abisi içeride,
Bir müddet sonra ondan da alınamıyor haber,
Çırpınıyor ellerini sinelerine vura vura kadınlar

Kapkara değil yüzler aslında, bembeyaz
Kazanılan işte ne değerli ekmek parası,
Gördükçe onları utanmalı her insan,
Sarılmalı işine, eşine ve çocuklarına her an.

Kurtulmuş yaralı Murat sedyeye uzanıyor,
Çizmemi çıkarayım sedye kirlenmesin diyor,
O an hıçkırıklara boğuluyor duyanlar,
Temiz yüreğiyle insanlık dersi veriyor,

Çocuklar, kimi babasını tanımayacak, kimi hatırlamayacak,
Bayramlarda artık ellerinden tutan olmayacak,
Hiç bilmedi babalar günü, anneler günü,
Ömrü boyunca bu günlerden nefret edecek.


Ders alınsaydı tekrar eder miydi hiç acılar,
Tedbirsizlik mi, kader mi, düşünülecek mesele bu,
Biz öğrenemedik, malda mülkte yalan olduğunu,
Gelir peş peşe nasihatler aymazlık diz boyu.