Son

Can acıtır bildiğim bütün sonlar
Ama can yakmazlardı senin yaktığın kadar.
Öyle bir canımı yaktın ki sevgilim
Bir daha değil seni görmek
Adını anmak bile yüreğimi parçalar...
Kupkuru ve yalın: 'yazma' diyebildin sadece...
Yazdıklarımla can bulan sanki sen değildin.
Aylarca benimle can bulmaların,
Bu kadar mıydı sevgilim?

Hep zor olacağını sanmıştım
Ama sen çok kolaylaştırdın.
Yılların sevdasını yerle bir ettin bir anda
Yerle bir oldum ağladığımı umursamadan,
Telefonu kapattığında...

Sonlar hep can acıtır ama
Sen canım çok yaktın canım...
Beni silmeyi çok kolay sandın,
Ama bundan sonra kendi haline acıyacaksın...
Kupkuru ve yalın bensiz yaşamaya alışacaksın. Uykuların kaçacak, beni hep özleyeceksin.
Bana söylemeyeceksin ama
Özlemimle dertleneceksin her dem...
Ve ben...
Bilsem ki koskoca senin,
Hasretimden hüngür hüngür ağladığını
Ben bunu bile bile sonsuza dek seni
Bensizliğe mahkûm ederdim yine...
Sonsuza dek esirim olarak kalırdın,
Sonsuza dek kendi zindanında
Görüş günümü beklerdin ama
Ben sana gözlerimin vuslatını,
Asla ve asla yaşatmazdım...

Hasretinden çıldıracağımı bilsem,
Hiçbir tesellinin beni avutmayacağını
Sensizliğin boynumu kör bıçaklarla keseceğini
Gecelerin koynunda sensizlikle zincirleneceğimi
Bilsem,
Ve bilsem ki seni görmeden canımı bile teslim edemeyeceğimi
Yılarca seninle can çekiştiğim gibi
ölümle can çekişirim yine de ölmem...