Son

Bir gece yarısı
Hayatımın ıssız kıyısında
Yakamoz misali
Kanayan gözyaşlarımla
Bedensiz kalan ruhum
Umarsızca izler yıkılışını
Hatırlar onu bedensiz bırakan
Acımasızlıkları ...
Düşünür...Sayamadığı yılları
Et ve kemik yığını zindanında
Beklediği son demlerini .


O soğuk gizemli elin kucaklamasıyla
Hayata verdiği son veda öpücüğünün
Sadece buruk tadı kalır dudaklarımda
Bedenimi yavaş yavaş terk eden
Sıcaklığın kıvrak dokunuşlarını
Hissederken
Bir ışık akar yüreğimden
Med ve cezir misali .

Bu son çırpınış dönmek mi
Yoksa kavuşmak için mi bilinmez ki..!
Çalarken Yaşam senfonimin son notaları
Biter kavalyesiz dansım ölümle ...
Zaferimi haykıran fersiz gözlerim ise,
Son defa bakar...
Ruhumu yaşama mahkum eden bedenime