Son
Nefesin ne zaman okşasa adımı
Güneş renginden utanır solardı ayrılık
Yalnızlığımı yaslardım sözlerine
Şimdi acı bir unutma denemesinin
Gözbebeklerindeki sızıydı aşk
Artık göremediğin
Kirpiklerime sürdüğün düş asılı dururken
Kaç şiir vazgeçtim kördüğüm sevdadan
Anılar mühürlenirken dimağıma yorgundu
Ayaklarım yetişemedi kendimden kaçışlarıma
Bilmiyorsun
Nefret biriktirmedim sessizliğimde
Dilime yabancılaşırken kelimelerim
Pişmanlığın nöbeti esir aldı parmaklarımı
Bir "son" yazıyordum şehir ağlıyordu
Ve sen paslanmış nefesimde ölüyordun.
Ve sen paslanmış nefesimde ölüyordun. 🙂🙂 dizenin sonu beni bitirdi gercekten çok çok güzeldi begeniyle okudum şiirnizi......ZEMOOO
Tebrikler hoş bir şiirdi.Zevkle okudum. Kutlarım.
Bir özlem dizeleri yumağı idi...Yazan ve düşünen yüreğe sağlık...Rabatlı
öncelikle hoşgeldin ve iyiki geldin harika bir şiirle hemde son olmuyor hayatta ölüme kadar devam eder her seferinde aynın sandığın ve bir daha yapmayacağım dediğin şeyler sonrası kalan keşkeler tabi tebriklerim kalsın kutladım ve çıktım 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
sayın şairem şiirinizi keyifle okudum.sevmek almadan vermese eğer verin gitsin,gidececeği yere. bir düşünür derki şiirlerin dili olsaydı şairler şiir yazmazdı der. iyiki şiirlerin dili yokmuş.içimizdeki fırtınaları yazmazsak,söyleyemezsek nasıl diner içimizdeki acılarımız diye düşnüyorum. umarım hayatınızın sonuna kadar mutluluğu aramazsınız.saygılarımı bıraktım sayfanıza.Hakan.