Son Arzu

Seni, unutabilmek seni
Rüyasız sabahların seyrinde
Yaşamın tüm avuntusuyla
Sımsıkı sarılmak yalanlara
Seni soran herkese
Unuttum demek
Bir ömür boyu
Ne mümkün...

Seni, unutabilmek seni
Ardı arkası kesilmeyen
Sayıklamaların eşiğinde
Kurt uyurken
Kuş uyurken gecede
Volta atmak sabahlara kadar
Ve dövüşmek kendi yüreğimle...

Ya neyin nesi bu göğüs geçirmelerim
Ve bu yangın yeri yüreğim
Cehennem narına bedel
Hasretinle yanmak
Neyin nesi?

Seni unutabilmek seni
Dağlara taşlara
Uçan kuşlara
Ve yıldızlara
Sormak adını...

Dalgalar döverken sahillerimi
Yakamoz gözleri gibi kanayan
Ve sonra nedensiz ağlayan gözlerim
Son sefa görmek için yüzünü
Nelere katlanmaz ki?

Sen varsın diye yüreğimde
Kimseler tutmuyor elimi
Hiç kimse anlamıyor halimi
Ve bir avuç tuz basmıyor yarama...

Bir kibrit çöpüne varasıya
Bağlandığım umutlar
Getirmez seni bana...

Seni, unutabilmek seni
Batan bir gemi kadar sessiz
Kayan bir yıldız kadar ölgün
Ve okyanuslar kadar derin
Sensizliğim...

Söyle
Kimin umrunda bu deli dolu
Bu yeni yetme serseriliğim?

Seni, unutabilmek seni
Göç yollarında
Tütün tarlalarında
Ve bir ceviz kabuğunun arasında
Sürmek izini...

Yırtılmış resimlerin arasında
Buruşmuş gülüşlerinle
Seni unutabilmek seni
Ve nihayetsiz susmaların aşkına
Yokluğuna dayanmıyor yüreğim
Son kez olsun görsem o gülen gözlerini
Ve sonra ölsem
Açık gitmezdi gözlerim...

Ozanca/İzmir