Son Bahar

Altın sarısı bir örtü ağaçların üstünde

Rüzgarın elinde yapraklar uçuşur güvenle

Gökyüzünde gri bulutlar hüzünle dans eder

Güneşin ılık ışıkları yavaş yavaş kaybolur.

Toprak kokusu genzimi okşar

Her yaprak dökülüşünde yeni bir hikaye doğar

Kuşların sesi uzaklaşır

Göç ederler uzak memleketlere

Ben kalırım burada yalnız ve hüzünle.

Ama bu hüzün içimi ısıtır

Yeni bir başlangıcın habercisi gibidir

Tabiatın uykusu bahara kadar sürer

Ben de kendimi yenilerim bu sonbahar gecelerinde...