Son Bulsun - 2

hey ölüm!
öptüm gözlerinden

ölümün içinde kalkıyoruz
dumanlı bir bakışı anlatan karanlık sisli duvar yangınlarından
alevler yükselirken ölümün yüzü kara

yaşamak rezilse ölümü satıyorum
nankör ruhların şerefsizliğine inat
onur büyük tokat gibi patlayacak son uyanış saatlerine
ölümü gördüm kaçtı gözlerimden

yiğidin umudu bittiyse
öldüyse
onura kaldıysa
yanan canlar uyanmış sabahın gözü s/ay
ölüm neferlerin yarınları okutuyor

ölüme gülümseyen düşünü sevdim
sonsuz özgürlüğü uçan umuda bir göz kırparken

hayata bedel ödeyen ruhlar yaşıyacak bil
yanık sesin duymuyorsa dilsiz sağırlar
sevdim ölümü
sevdim yaşamayı korkmadan

b/ak ölüm
koşuyor dağ bayır çağlayan sularda

yanımda mahpus damında cığlıklar yükseldi
duyun sesimi gülüşlerin son nefesinde
Mezapotamya yurdunda

bayram gelmiş
gördüm ölümü koşuyordu
yarına ışık saçan gözlerinden öptüm
o beni hiç görmedi yarına topladığım güneşle

ölümün sesi çığlık
asılmış duvarlar karalanmış düşler

karalı lekeli kirli ruhlar utansın
yarın geç olacak
susun susun...!