Son Çığlık

-hayat çemberinde ibrişimle işlenmiş danteldi gülüşün
düşmeden ömrümün ıslak döşüne-



kıyametin resmidir sesimizdeki kan
sustu sözün intiharına
sustu yarım kalan sevdaya
acıları bileyen zaman...


topladı yağmurları uzak bir masal puslu nisandan
sol yanımda rüzgâr soluğu
avucumda senli buğular
sokak lâmbası sırtında suskun anılar...


sözcükler düğüm boğazımda
zakkum kokusu adımlarım
ardımda fırtına
ateş kuşanan şiirleri haykırıyorum gecenin kulağına...


yolsuz derviş iki büklüm selam veriyor karanlığa
soluksuz yağmurlar ıssız coğrafyamda...


bakışlarımda yosunlu uçurum
darmadağın suretim sularda
nereye dokunsam sırılsıklam...


isyanla ayaklanan kent pür melâl
bozguna uğrayan düşler ayaklar altında
şakağımda sözlerin namlu
sustukça büyüyen çığlık
ve şafakta ağız dolusu kan...



sırrını sarıp sarmalamadan
son darbeyi vurdu tanrı fısıldayarak
vuruldu acımasızca aşk!