Son Dalga

Susayan güller, benim hicranım.
İçim titriyor, zor insanım.
Sevgi yolunda, bükülür boynum.
Son damlasına kadar, akar kanım.

Sökülür ufuktan, zamanın bilmecesi.
Kelimelerin hası, zaferin hecesi.
Yıldızlar kaymıyor artık dilimde.
Bu yalnızlıkların kara gecesi.

Zaman kısa idi, biz sündürdük.
El alem meşale yaktı, biz söndürdük.
Aydınlık kapımızı çalmasın hele,
Loş odada renkleri süründürdük.

Kırmızılar yeşille boğdu bizi.
Hep nar olduk, üşüttük nefesimizi.
Bizler hayatın musikisine dalarken,
Nameler atlı geçti denizi.

Okumam, işitmekten daha evla.
Başa geliyor ki yazmış Mevla.
Dizgin vurduk kalemimize,
Dize gelsin, yedi tepe Süreyya.

Kaldırımları yırtan dalgalar,
Sahili arar artık tayfalar.
Geceyi bende yaşasan,
Yaşanmadan dönmese sayfalar.

İnsanın insan olmaksa dileği,
Dünyanın nerde olur direği.
Yarınlar yok olmuşsa da başımda,
Umut bir benim, bir yoksulun ekmeği.

Titriyor yazılar, son ayazda.
Kalemler kağıtlar kalıyor malazda.
Ne dörtlük doluyor, ne yarım kalıyor,
Bam başka yenilik yaşanıyor tarzda.

Bacamdan içeri girmez oldu, ışıklar.
Beni artık gece gündüz yakacaklar.
Nerde kaldı sevdiğim, el alem.
Hani sevgiye sunduğum kucaklar.

Alemin dünyası dönüyor, bilirim.
Göğün sesi, yerle aynıymış işitirim.
Artık gece ile gündüz barışmış,
Kanlı ellerinde yaşanacak, gerilim.

Diyorlar yazık oldu, gençliğine.
Boş yere sürmüşüm yüzümü eşiğine.
Ahmet'i de sarar bu dalga artık.
Her şeyden yoksun, bürünür benliğine.

8 Temmuz 2004