Son Defa
adını sayıklayarak baktığım bir resmin ardında
zoraki uçuyor güvercin
uzatıyorum ellerimi
sen yerine bir yokluğa
bütün gölgelerini sana sunuyorum hayatın
al ne istersen
ne kadar isi buğusu varsa ömrün
gidiyorum
bir tren istasyonunda
oynayarak son sahneyi
son alkışlarını sana bırakıyorum
bu seyircisiz akşamında yalnızlığın.
bir düş saklıyorum mintanımın altında
bir düş kuşlarla bezenmiş
sen'i olmayan bir elveda
bırakıyorum arda
birden dağılıyor gözyaşım
ıslatarak yağmurları,
ıslığımı kaybetmişim
her yer karanlık
şarkılar da yitirmiş beni
adım silinmiş kuş cıvıltılarından
adım yok artık sokaklarda
caddelerde yok
yokum ben bu şehirde
son satırını yazarken ömrün
çoktan kaybolmuş bir sözün
pür telaş adımlarıyla;
rüzgara bırakarak
ve bakarak ardın sıra
sen'i olmayan bir ömrün
çoktan tükenmiş satırlarına
yazarak adını son defa
sızarak bir kar tanesi gibi
saçlarından tenine
ve ellerine uzanarak
son defa yokluğunla vurup yüreğimi
hadi kal demeni bekleyemeden
ve ekleyemeden ardına bir elveda
gidiyorum
ve seni seviyorum son defa...
2003