Son Dem

Ömür dediğin ne ki, çok gitti azı kaldı.
Saçlara ak düşürdü, bağrımda sızı kaldı.
Hayallerden geriye kapkara yazı kaldı.
Hiç gülmeden ağlarım budur benim şiarım,
Alem kazandıkça hep, benim kaybetmek kârım.

Fırtınada biçare, kayıktı umutlarım.
Hayallerim küçücük, büyüktü umutlarım.
Can katmadı canıma hep yüktü umutlarım.
Cihana kafa tutsam, gücüm sana yetmiyor,
Geçtim şeyda bülbülden, baykuş gelip ötmüyor.

Al tüm umutlarımı ister isen ipe ser.
Gönül kafesimde ben, bulamadım sana yer.
Açtım sinemi sana, oklarını bana ger.
Gözlerin deniz olsun, ben denizin ırmağı,
Yakın edeyim sana, erişilmez ırağı.

Bir bilsen ki, seni ben ne delice özlerim.
Balkonumda her gece yollarını gözlerim.
Korkarım ki ,gelmezsin kapansa da gözlerim.
Dinlediğim şarkılar hicran makamı sensiz,
Bırakmıyor dertlerim, bir an yakamı sensiz.

Od düşürdün bağrıma; kor, ateş yakıp gittin.
Gözlerimde dinmeyen yaşlar bırakıp gittin.
O yaşlarım sen oldun, özümden akıp gittin.
Öyle öfkeli bakma camların gerisinden,
Sevdam aşikâr sana, soydum bak derisinden.

Bu bir vedadır gözüm, gidiyorum hoşçakal.
Dilim biçare sana, bilmem anlatır mı hal?
Ben gitsem de sen gelme , bıraktığım yerde kal.
Şimdi vakit tamamdır, bu ömrümün son demi,
Su alıyor her yerden, sensiz batıyor gemi.

kırşehir.