Son Dem

Bütün gecem sanaydı, aşkınaydı vatanın
Paslanmıştı yakamozu düşmüştü dalgası düşmana
Şaraptan ürkmüştü mahzundu fırtınası
Oysa gerçekleri bile titretirdin mercan düşünle
Kar yağmış suskunluğa ıslık çalarak dönüşünle


Sönüşürdü adan cennetlerin buğusunda
Hercai toprağına yağarken menekşeler
Gerçek bir aşk, temmuzca kaldırılması başın
Her yaşın hesabı sorulan yazgısına sabah saatleri
Çelenkler bırakırdın şiirler kanardı parmakların


Arada bir yerde umudu dürterken görürsün birini
Yani hayaline iki büklüm oturmuş şairini


O zaman bana biriktirdiği bilyeleri
Çocuk yüzüne saç gövdemin
Belki bir gökyüzü olur gözlerim
Cam kırığı bir ses


Depremler sarsar vatanını yarılır toprağı düşlerinin
Kar taneleri çığ olur baharımın üstüne


Çürütürsün
gülüşüne yeşillenmiş her yaprağı


Kederlere şenliktir gidişin
Ah ederek sevdama
Yoksun ya
Fışkırır içime ölüm son demine o günün



Kalinihta Girit'ten