Son Dem Son Kafiye

Biliyorum, Yitik sir sevdanın son anlarını yaşıyorum, Sen de gitmek üzeresin, Boşuna tüm şiirler, Boşuna yazıyorum..

Son demlerini yaşıyoruz yüce bir aşkın
Diller lal, eller bağlı, gözler kör, kalpler şaşkın
Unutulmak pahasına da olsa bu yürek
Görmedi sen gibisini ve göremeyecek
Var bir bildiğimiz elbet, eğer son dediysek
Ve unutulmanın en acısını yaşayacağız acı çekerek
Boşuna köreltmedik bu gözleri, bakamasın başkasına
Başkası dediysek de imamız sensin korkma
Hep kalsan da en derininde yürek zindanının ilelebet
Sevdamız en muharrer kılıcın keskin rayihasıyla bilenir tek tek
Unutmak mı zor olan, yoksa görmezden mi gelmek?
İyi de, sen zaten zoru seçmedin mi terkederek?!
Neyse, salla! Ebediyete intikal eden bir yolcu gibi
Hiç yalvarma ey yolcu! Tamam kabul, sensin bu aşkın galibi
Hakimsin dedik, efendi değil! Terkedip gitmen hak mı?
Hem niye bu gidiş? Yoksa en ağır istiğrak mı?
Neyse, salla! Ebediyete intikal eden bir yolcu gibi
Hiç yalvarma ey yolcu! Tamam kabul, sensin bu aşkın galibi
Ve erdin mi istediğine, tamam yeter, artık rahat bırak beni!
Bu da senden son isteğim olsun! Hem sana son kafiyem,
Gelme bir daha, Girme Şiirlerime! ne gündüz ne de geceleri..