Son Durağın İlk Yolcusu

Yine susturulmaz bir ambulans sireni
Hissettiğin halde,bile bile boşver diyorsun
Rayından çıkıp sana koşan bir zaman treni
Ve kilometresini bilemediğin,son durağa gidiyorsun...

Son yolcusu sensin belki ilk durağın
Ve belki kâbusun hayaller kadar yakın
Düşen halini görüp de yemyeşil yaprağın;
Muhtaç olduğun dala isyandan sakın!

Son lokmandı belki yuttuğun,son nefes aldığın
Son misafirin olacak,son ağırladığın;Azrail!
Tek çareydi unuttuğun,son hayaldi daldığın
Ebedi bir uyanışı seslendirecek;"ey kul,diril"

En gencecik dostum,ey yemyeşil yaprak!
Şimdilerse aldandığın,bir gün eskide kalır.
Kibire gelme tuttuğun dalı güçten sayarak
Bir fırtına gelir seni de,ağacını da söküp alır!