Son Elveda

Sormuyorum artık neden böyle diye
Hüzün kalıcı bu kaderde.
Solmuş yüreğim bezmiş,
Hakkı yok sevmeye.

Hayaller kadar saydam hayat,
Bir türlü giremedim içine,
Dışında kaldım hep çemberin,
Duvarlar çıktı hep karşıma,

Bazen açıldım denizlere ,
Daldım sonsuz maviliğin içine,
Ya da bir kuş misali sonsuz gökyüzünde,
Ümitler besledim ümitsizce.

Kimi sevsem olmadı.
Ben sevmeyi beceremedim.
Bu son mısram artık aşk sözlerine,
Bu son elveda artık aşka meşke,