Son Gece

Toz pembe hayaller içinde yüzüyordum
Düştüm, parçalandım, yokoldum
"Sensizlik" diye ağlamaktan yoruldum
Kırıktı kalbim, umutsuzdu, kayboldum

Gerçekler çarptı yüzüme, soğuktu
Uyandırdı uykudan, sanki içim buruktu
El sıkıştım hayatla, bir yerden kopuktu
Bende tekrar bağlayacak derman yoktu

Soğuk bu gece, bu kent sensiz
Görmesinler,ağlıyorum sessiz sessiz
Yalnızsan, üşüyorsan, dokun onlara,
Yalnızsan, korktuysan, konuş yıldızlarla

Yokluktan yarattığım bir hayal kabına
Sığdırdım, kabimdeki en derin yere attım
Üzerini taze umutlarla kapattım
Yeşermesi için zamana bıraktım

Kucak açtım en ufak bulutlara
İndirdim yelkenleri, dipte bir batık gemi
Bu denizin ortasında, sıkışmış
Hayallerle dolu bir sandık, bir hazine sevgi

Soğuk bu gece, bu kent sensiz
Görmesinler, ağlıyorum sessiz sessiz
Yalnızsan, üşüyorsan, dokun onlara
Yalnzısan, korktuysan, konuş yıldızlarla

Ya çözemezse hiçbir şeyi zaman
Ya da yanlışsa gördüklerim her şey yalan
Nedir insanı hayata sıkı sıkıya bağlayan?
Nedir yaşam gücünü veren, hayatta tutan

Bu son gece, bu soğuk kentte
Ben varım, ufak ışıkta, harekette
Yalnızsan, üşüyorsan, sarıl bana
Yalnızsan korkma, yanındayım, inan bana...