Son Gidişinin İzleri

Gecenin karanlığı
Eklenir içimdeki hüzne
Karanlık sırdaşım,
Kaldırımlar yoldaşım olur.
Bir geçsen geçtiğim yollardan
Bir kere olsun
Hapsolsan o karanlıklara
Anlardın halimi...

Bazen nefret oluyorsun dilimde
Bazen ise mutluluk gözlerimde...

Dalgalarını kıyıya vuran bir deniz misali
Vuruyorum cümlelere nefretimi
Satır satır tüketiyorum
Döküyorum iyice içimi
Ellerim havada
Teslimim mutluluğa
Al mutluluk ne yaparsan yap beni...!

Dilimdeki nefret bitince
Mutluluk başlıyor gözlerimde
Gülüyor yüzüm
Uzak duruyor hüzün
Biraz mutluluktan sonra
Bir gidiş sahnesi daha
Gözlerimde yaş
Mutluluk akıp gider
Gözlerimden yavaş yavaş...

Gözyaşlarım uğurlar seni
Giderken ''kendine iyi bak'' dersin
Sanki sensiz kendimi biliyormuşum gibi...

O son gidişinin izleri
Hala etkisini sürdürür kalbimin üzerinde
Sensiz mutluluk harammış gibi
Sen nefreti bırakırsın bana her gidişinde...!