Son Haykırış

avutma
kendini aşktan yana
sevdamı yükümü tuttum
sevdan beni hasretine s/akladı

hava sis kirlenmişse
dertliysen
insafın yok mu
sevdiğine ağın k/almasın

gidiyorum
artık bağnaz sözlerinle teneke dolusu kum torbasıyla kal
sana siper olurlar
belki...

evel...
bu yaşamın tenceresinde farklı olmak
ceza olarak geri dönüyorsa
bu cefanın bedeli varsa
bu dünyada farklı giderim

farklı sevdiysem seni
farklı baktınsan
gördüğün kör düğüm

ne yazsam
bana ağır yüklere salıyor
acılara bürünen mentalite keyif s/anılan
kendi denizinde boğulursun

benden sana ne kaldı ki
bana yaşamı öğretmeye kalkıyorsun
öğrendiğin hüzün acılar
beni onlarla yaşatmaya kalkma

umutlar uzaksa
benden sana nasihat uzak dur
gel
izimde gitme değilsemde
okuma mezarımı zaten göremezsin
çünkü sen çelmeye takmaya alışmışsın
fark etmiyorsun yarattığın tahribatı
dalgalarınla bir numarayken

önemli olan acıya melhem sürmek yoksa
yaşam denen şey uçurumlu bir kayadır
ötesi yok
ne çıkar

acıyı tat yap savaşı barış
yapamazsan sana emek demek
sana sevgili demek yok
uçurumlu yaşamın kıyısında
yürek sevdası
cesaretinle dik dur
akarsu nehir ol
denize ol

takatın merhameti yok
ayrılık günleri ölümse
insaf et

kaç zaman hasretin
sevdiğin
cihana değer dediğin

yandığına kandığın sevdiğine
sormaya...
hakkın yok unut..!

14 Eylül**11* Karataş