Son İstida
Ay, yüzünü sildi.
Söndü, çoban ateşimiz.
Sırtımızı dayadığımız aydınlık
Bir birine çatılı yüreklerimiz.
Umutlarımız!.. Öyle genç
ve el değmemiş.
Duruyor kederin gardırobunda.
Ağrısı göğsümün altında saklı ülkem.
Sevdaların kıraç toprağında
kaç bahar eskitti hasretin tohumu.
Kaç bahar, çürüdü kar altında.
Zulmün önünde eğilmeyen
güzel günlere adanmış
kavgamızın onurlu başı.
Ağıtlarında bir ülke yanan
yazgısını değiştiremediğimiz
anaların yaşlı gözlerinde ezildi.
Ve, daha doğmadan özgülleştirilen
umutları yüreklerine küçük gelen
Anadolu yüzlü çocuklar:
Affedin bizi.
Sözümüz sonsuzluğun boşluğuna düştü.
Savrulduk okyanusların hırçın dalgasında.
inkarlarımın çözüldüğü bir mabettir gözleriniz.
En isyankarlığımla yakardığım tüm insanlar;
/ 'sevişmenin anadili'ni unutmayın.Ki sevgiyle bakacak bir çift gözünüz olsun./
Ve savaşlarınız, ey! savaş elçileri.
Sözüm o'na insanlık ve
Tanrı için olan savaşlarınız;
o mabetde daha kaç çocuk vuracak...
Ve yazıcılar. Tarihin sayfalarına acıyı
yine, önemsiz bir dipnot diye düşecekler.
Ve saltanat. Sadece aktörlerini değiştirerek
ve günden güne sırtımızdaki kamburunu büyüterek
bir barikat gibi duruyor inancımızın önünde.
Ki;
/ inancımız, çelik bir mahfazada saklı duran sıcak töz./
Sizler beni ne kadar anlayabilirsiniz;
sınırları kendi dünyalarıyla çevrili insanlar.
Yüksek surlu kaleleriniz ne zaman yıkılacak.
Kırılacak mı bu vurdumduymazlığın tarihsel beli?.
Yüreğinizdeki çelik kilit açılmayı bekliyor milattan bu yana.
Bir yığın yılgınlık ertesi, atar yüreğim kıtkanaat.
Şakağıma dayatılmış inkarların girdabındayım.
Bu şiir kırkıncı yalanı şairin.
Yoksa!, bir sanrıdan mı ibaret;
bu savaş
ve zulüm.
Gözü yüşlı analar
ve çocuklar.
Ya da ben sarsak?.
'Çıkarıp attım etimden derimin rengini.'
Size bu son 'istida'dımdır ey! insanlar.
Sırtımda örselenmiş bir yaşam,
umudumda Anadolu yüzlü çocuklar!.
Hasretin tohumu başka bahara!
şiir intihara! teşne...
Umutlar
ihtiyarlamaz mı
sanıyorsun?.
Oysa;
/ öpmek isterdim alnından güneşi,
kucaklayıp gökyüzünde ki deniz maviyi./
10-01-2010
Sizler beni ne kadar anlayabilirsiniz; sınırları kendi dünyalarıyla çevrili insanlar. Yüksek surlu kaleleriniz ne zaman yıkılacak. Kırılacak mı bu vurdumduymazlığın tarihsel beli?. Yüreğinizdeki çelik kilit açılmayı bekliyor milattan bu yana.
Bu Ve Burası
Oysa; / öpmek isterdim alnından güneşi, kucaklayıp gökyüzünde ki deniz maviyi./ HARİKAYDI 👍
gerçekten taktire şayan. elinize sağlık
güzel ve dolu dolu bir şiir okumanın keyfiyle ayrılıyorum sayfanızdan tebrik ve sevgilerimle kutluyorum başarınızı , nicelerine...👑
Alkışlıyorum. hak ediyor ve yerini buluyor şiirkolik rafında 1 hafta boyunca... 😙😙👍👍
şiiri şiir yapan şair saygıla mükemel olmuş kardeş