Son Matemim / Bir Siyah Düş Gibi

Bir siyah düş gibi,
Çepeçevre sararken hayat omuzlarımı,
Yıkımlar gözlerimi buluyor her daim.
Beyazın her tonu kayboluyor karanlığımda.
Susuyor dudaklarım, susuyor dilim.
Çölde kalmış ferhatcasına,
Gürültüler içerisinde lal kölecesine.
Yaşam akıp devam ederken,
Teğet geçmiş bir dağın,
Nehire mağrur mağrur bakarcasına,
Yalnızım işte, yalnızım ölesiye.
Bir siyah düş gibi,
Siyah taş gibi,
Yalnız ve çaresizim karanlığın ellerinde.

Lanetlenmiş ruhlar,
Yasaklanmış diller,
Günah timsali bedenler gibi,
Ayetlerin arasında bir cümle,
Hep beni, bizi anar durur.
Kimse ne görür ne de duyabilir çığlıkları.
Silik bir yazının görüntüsü gibiyiz.
Varlığımla olmama rağmen.
Kaideleri bozmama rağmen.
Ne gören olur, okur beni.
Ne de duyan olur, dinler beni.
Lanetlenmiş ruhlar gibi azaptayım.
Yasaklanmış diller gibi ağlamaktayım.
Günah timsali bedenler gibi idamdayım.

Beyazın, mavinin, yeşilin her tonu kaybolmuş,
Geriye bana kalan tek şey karanlık.
Karanlığın içinde kırmızıya ait her ton ve her imge.
Oluk oluk akarken kanlar siyahlar içerisinde,
Baharın rengi değişir, kışın esintisi karışır içime.
Soğuk bir beden,
Soğuk bir el ve göz yaklaşır üzerime.
Ben semadan ?arza düşerken gözyaşlarım,
Yağmurun kirli toprak renginde,
Çöllerin en dipsiz kuyusunda hapsolur.
Bir başına, yapayalnız, kimsesiz.
Ne can olabilir bir yeşile,
Ne de hayat olabilir bir maviye.
Gidebildiği tek yer siyahın, matemin son durağı.
Çölde saklı kalan dipsiz bir kuyu.
Siyahın son adresi, ölümün giriş kapısı.
Ben yaşam derken,
Elim de kalan son şey,
Ölüm ve sessizlik oldu her şeyden geriye.
Bir siyah düş gibi çepeçevre sardı bedenimi.
Göklerden düşen o son matemim.