Son Mektup...

Ayrılığın yükü ağır geliyor
Taşıyamıyorum
Dar geliyor bu şehir
Nefes alamıyorum

Her gece...
Çıkıyorum rahatlamak için
Dolaşıyorum sahilde
Ortalık sessiz
Ay ışığıyla aydınlanan deniz
Sanki konuşuyor benimle.
Ve her gece...
Derdimi döküyorum denize
Nafile olduğunu bile bile
İçerek sabahı ediyorum orada
Yorulmuşum
Gözlerimden uyku akıyor
Uyuyamıyorum

El ele gezdiğimiz günler aklıma geliyor
Hani o beraber yürüdüğümüz yollar
O bakışın, gülüşün
Yalanmış meğer şimdi anlıyorum
Hiç birşey beni bu kadar bitiremez sanıyordum
Seni kaybetmeden önce

Yürüyorum...
Derin düşünceler içerisinde
Hep aklımda sen varsın
Nereye baksam seninle ilgili birşey çıkıyor karşıma
Bana herşey seni hatırlatıyor senden sonra
Ve bu can bu bedene ağır geliyor
Artık taşıyamıyorum sensizliği omzumda

Aklında kalmasın benimle ilgili bir hatıra
Artık yaşıyamıyorum bunu anla
Seni bir defa ölümüne sevdim
Ödüyorum bedelini kanla...