Son Nağmeler

Sararmıştı yapraklar,bir dumandı habercisi.
Bu yılın son dönem baharına ,
Ömürden kesilmiş birkaç saat uğruna,
Engeller bir rüzgarla çekildi,yok etti bütün sisi.

Bir sanrıydı ama bu denli gerçeğini yaşamadığım.
Dilimden yüzüne dökülmeyenler kağıda,
Sesinden gönlüme düşmeyenler ağıda,
Dönüştüler birer ikişer,önemsizdi benim varlığım.

Birdenbire duruldum,sessiz ve artık hissizim.
Bütün kasemlerim saadetin içindi,
Bitmişlik gibiydi,gibiymiş yalnız sessizlik dindi.
Ne bir saat kalacak ne bir isim...