Son Nasihat

diz çöktü toprağa ihtiyar,
kurumuş otlara baktı hüzünle.
alnında derin çatlaklar,
her birinde tükenmiş
kırgın yaşamlar.
gözlerinde saklı bir zaman,
ürkek bir tebessümle
kucaklamış yanaklarını.
sakalında ayrık otları
tutam tutam.
kuru dudaklarında takat yok,
nefesinde heves.
son bir nasihat için
topladı gücünü sonkez.
"evlat" dedi
"bu yalandan bahar
sanırsın gönlünde ırmaklar akar.
ellerini sarar ,kaderini sarar ,ömrünü sarar
ancak her güzellik için
senden bir umut çalar"