Son Olarak

Artık sararır ağaçlar, mevsim yaz
Akşam vakti ile gece kol kolalar biraz
Şöyle karşılıklı oturmuşuz
Dertleşiyoruz


Unutmayalım iyi mi bu günü ?
Benim zor da
Belki ilk aşktan olur çocuklarımız
Gün olur bahsederiz
Ben düşünürüm o sıra
Sen sözünü edersin iç çekişinin
Gözlerinin buğulanıp renk değiştirdiğinden
İçi parçalanmış bir yüreği eklersin cümlene
Karşılıklı oturmuştuk dertleşiyorduk dersin.

-
Yine değinirsin bize
Kendilerine dert edişlerine insanların
Yakıştırdıklarından konuyu açıp
Gülerek bağlarsın
İmkansızdı diye.
Ufaklık griye yüz tutmuş resmi sorar sonra
Elinde kalemi, kim bu gözleri kapalı adam
Mırıldanmaya başlarsın en sevdiğinden
Şairin yüreğinde
Ressamı ağlatan.


'Şair de neyin nesi?' sorusu olur meraklının
Üzeri çim lekesi mavi tişörtünü düzeltirsin önce
Bir makas alırsın yanağından
Bir dertleşirdik, bir dertleşirdik olur cevabın


Laf döner dolaşır gelir sarı boyalı ahşap oturağa
Neden dolduğunu anlatamazsın gözlerinin
İnsanları düşünürsün, yirmilerini, bir de şairi
Yeniden ıslanır
belki tebessümle bakar gözlerin


Sever miydin ? diye kısık bir ses işitirsin peşinden
Bir anlık iyice belirir pembeler köşesinde ağzının
Sessizlik olur...
Güzelliğine vurgunluğundan bahsi açıp, kaparsın konuyu
Esmerliğini gösterirsin bir tutam beyazının ardından
Yüreğini severdim dersin yine
Yalana kaçarak


Ve keşke'leri saçlarına adadığını söylerin şairin
Son olarak.