Son Perde/Azraille Dans

" İntihar Kokuyor Aşk ! "
şimdi senden geriye ölüm kokusu kalıyor biraz,
ve gözlerinin altı morarmış,
steril bir beden...
söylediklerimi, söyleyeceklerim bilip ,
dinlemeyişinse cabası...

boşver ,
unut gitsin...
demek kolay...
ölümü seçmek de zor değil hani,
verilen sözlere rağmen...
bir söz bir sözü bitirebilecek kadar güçlüyse,
yapılacak pek birşey de yok gibi zaten,
ölüm ne zor ne kolay,
çaresizlik de değil elbet,
savaşmak duygusuna tezat,
kurtuluş belki...

yine de canımı acıtan geride kalan,
koca bir yaşam...
sessizliğin hırcın sularında,
boğulmaktayım,
doğru ya anlasaydım,
anlardım şimdiye kadar...
oysa ben bencil,
oysa ben alçak,
aksi,
lanet...

şimdi zamanın geceyi mahveden en kahpe acısında,
canımı kalbime gömüp ,
defolup gitmekistiyorum dünyadan...
ziyanı yok,
pahabiçilmeyen bir ölüm,
namazı bile kılınmayacak kadar aciz,
stabilize bir ceset!

sahi söylesene ,
yaşasam ne olacak,
ölsem ne ?
bir aşktan geriye,
uzanıp alınmayacak kırıntılar kalıyor,
yesen yetmez,
uzatsan elini,
toplanıp gelmeyecek kadar küçük...

yazık,
zamanın lanet lahzasında,
bedenimde uyuşmaların en acımasızını yasarken,
hiçbirşeysin belki, herşeyimken...
ya da lanet olası bir sınav...

doğrusu şeytanın belini bükecek kadar güçlüyken,
azraile bedenimi teslim etmeye ,
karar vermek ne ala...
işte ben senin gözünde,
kolaya gidecek kadar,
alçağım aslında...

ve son perdede,
seyirciyi şaşırtacak kadar da...
azraille dans..
....
...