Son Pişmanlık...

Bugün arkadaşımıza rastladım, giderken yolda.
Kır kahvesinde oturduk,
konuştuk şurdan buradan.
Senden söz etti bana,
dün akşam dedi ondaydık.

Soramıyordum seni Salih'e,
nasıl olduğunu merak etsem de...
Beklide duymaya hazır olmadığım bir şeyler söyler diye,
Nasıl o' diye sormaya cesaretim yoktu.
Belli mi olur,
Her şeyi anlatıverir bir çırpıda.

Biliyorsun Salih deli deli bir delikanlıydı.
Hiç birimiz ona ayak uyduramazdı.
Biz aşktan sevgiden bahsederken,
Salih hiç oralı değil, daldan dala konardı.

Bırak dedim içimden,
onu hayalimde canlandırayım.
Şimdi evli bile olsa,
hayalimdekiyle avunayım.
Oysa bilmiyordum şu anki durumunu,
Yanına gelsem de,
karşına çıkacak yüzü nasıl bulayım.

Düşünüyorum,
bütün kabahati kendimde buluyorum.
Hatırlıyorum aşırı kıskançtım,
seni sürekli ağlatıyordum.
Salih le yanaklarınızdan öpüşürken,
aranızda bir şey var sandım.
Keşke diyorum, keşke elim kırılsaydı da,
ona tokat vurmasaydım.

Biliyorum şu an Salih evli,
Hem de bir başkasıyla.
O zamanlar aptalca düşünmüş sizi sevgili sanmıştım.
Oysa demiştin bana,
"ben seni seviyorum beni yanlış anlama"
Ama ben ne yaptım?
sana inanmamış gururumla baş başa kalmıştım.

Bakıyorum da kendi kendime,
Saçlarım seyrelmiş, sakallarıma aklar düşmüş.
Ömrümün baharında açan güller, işte bu sokaklarda solmuş.
Yazık oldu gençliğime,
Beklide yazık ettim sana.
Hiç böyle bir hata yaparmıyım,
Dünyaya bir daha gelme şansım olsa.

Uzun süre oturduk Salih le kır kahvesinde...
Farkında olmadan gitmişim hayal alemine.
Bardaktaki çay soğumuştu masanın üstünde.
Oysa içimdeki sevgin hiç soğumuyor,
hep sıcak duruyordu kalbimde.