Son Sahne

Her şey,
toplum içinde
sana kendi sandalyemde
yer vererek başladı
ve sen
o güzel kalçanı
yayarken sandalye ye,
sandalye bile vurgundu
haline...

Gözlerinde
bir tiyatro oynuyor yine,
ellerinde bir biletsiz sevda,
aşık olmuşsun
romantizm, duygusallık hat safa da
zaten şairliğinde
biraz burdan geliyor...

Şimdi çekip gideceksin
bir tiyatronun perdelerini
son kez aralarmış gibi...
sahneden gözlerin inecek;
inmeden vedalaşacaksın
dizlerini kırıp,
elini öne sallayarak
ve sonra gideceksin unutulmak için...
üzerinde yürüdüğün
kırmızı halının uzunluğu yetmeyecek
unutmak istediklerine...