Son Sahne

yaşadığım bu son mevsim ve son kez dökülüyor yapraklar
yaşadığım bu son sevgi sanki ilk defaymış gibi son kez acıtıyor içimi
derin bir nefes alıp içime çekmek istiyorum bu koca şehri
herşeyin son olduğunu bilircesine daha bi derin yaşıyorum bugece
ve deniz daha mavi gözüküyor buradan ...
bişeylerin bitişini görürcesine gökler ağlıyor benim yerime
etraf kararır gibi oluyor .. bugun dudaklarım biraz daha kuru
kalbimde bir sancı var ve ilk ayrılığımı anımsatıyor bana
fırtınalar kopuyor içimde
belli belirsiz bir korku var gözlerimde
bugun herşeyi daha güzel görüyorum
belliki yolculuk vakti yaklaşıyor
sessizlik çöküyor şehrin üzerine
son sıgaramı yakıyorum bugun dumanında yine sen varsın
gözlerin sıradışı bakıyor yine gitme kal dercesine
bugun zaman daha çabuk ilerliyor
tut ellerimi sevdiğim
hiç bırakmayacak terketmeyecek gibi tut
sarıl ey yarim
hiç ayrılmayacak gibi sarıl
belki güneş doğmadan giderim
belkide hemen şimdi...
ölüm son oyununu oynuyor bizimle
sakın bırakma sevdiğim
çünkü bu SON SAHNE ..