Son Sarhoş Uyumadan

bazen gidersin
başından aklını alıp
deli gömleği giydirirsin zihninin son kırıntılarına
bir gıdım yağmur bırakırsın güneş yılgını filizlere


testinde zemzem
zulanda kaçak düşler
ruganlarına basıp koşarsın ay doğumlarına


kırlangıçlarla çizersin
günün minesini
soluk kalemlerle gök ile denizin birleştiği yere


efkarlı bir mantar açarsın o şarkı ıssız yaralar açarken göğüs kafesine
kırarsın kadehleri sinende yangın
böğründe o malum boşluk
doğum gibi sancılanır yıldızı firar akşam


ben doğurur zifrine karanlık bulaşmış zaman
bir daha ben olurum kül renkli
duble şişeler kırarız tanrının gözlerine bakıp
küfrümüzü içeriz
yutkunup sancımızı


medet
gözlerine kömür sürmüş gece
üfle bulutlara
gölgem ağlıyor
bırak izlerime tutunayım da gideyim




son sarhoş uyumadan
midyeleri kırık kayalıklarda....