Son Sayfada Kalmışım

Yine hüzün demledim
Gözlerimin karasında
Gam yükü tutmuş yüreğim
Hüzün ipliği ile dokunmuş heybem
Acılarla dolup taşıyor
Dokunsam
Keder akacak yaralardan
Ne amansız yaraymış ki
Kapanmak bilmeyen
Adın geçtikçe paramparçayım
Dilim damağım kurur, yüreğim burulur
Yılların birikmişliği içimde volkan
Ya patlarsa diye korkarım




Sakın korkma!
Ben gibi ezber sözlerle sokul
Gecenin koynuna
Düşürme içine endişe ve şüpheleri
Aykırı anlamlar yükleme yaşanmışlıklara
Topla bize dair anıları göm karanlığa
Bırak korku ve vesveseni arkanda
Boş ver sen her şeyi, ardına bakma
Göz kırpan güneşin sıcaklığını topla retinanda
Kapat gözlerini düşmesin sokaklara
Kaldırım taşlarının soğukluğu vurmasın bakışlarına
Bir gün ihtiyacın olacak




Tasa etme;
Nerededir, nasıldır umursama
Ansızın gideceğim bilinmeze
Sessiz, sedasız, kimseye hoşça kal demeden
Oldum olası vedalardan hoşlanmam
Sakın ola ki, delirmiş sözcüklerini yokluğuma damlatma
Gittiğime sevin, ağlama
Zorba bir ömür içinde, cesaret elbisemi giysem de
Yorgun ruhumun izbelerinde, bir kız çocuğu seksek oynasa da
Yıkılmış yarınların rahminde, didikleyip umut arasam da
Olmadı olmuyor!
Ne çabuk tüketmişim ömür defterini
Hiç bilmeden karalayıp yırtmışım
Farkında olmadan son sayfada kalmışım