Son Senfoni

Hayal ettim seni bir sonbahar gecesi
ve sen benim ölümümü hayal ettin
fırtınalarda coşan mas mavi deniz
kanlı gömleğimi yıkarken bembeyaz
ve tertemiz tuz ile yıkanmış ellerime
kızıl dudaklarınla hafifçe dokundun...

...mavi deniz mehtap düşerken
ölümden daha güzel bir yansıma idi
biz el ele tutuşup yürürken ufka doğru
filizlenen ayak izlerimiz sahilde solarken

kulaklarıma sesli telaffuz edilmeyen
sözcükler söyledin ve deniz yarıldı
karanlık bir yol ve sessizce kaybolduk
derinliklerinde boğulurken umutlarımız

sana göre uyuyorduk derin, derin
bana göre ölümün tatlı uyanışını tattık
belki azrail kapıyı çalınca korkmadık
ve dar ağacında uyuyup,dirilip, uyandık...





Suskun//