Son Şiir

yolunu kaybetmiş nehirler gibi
nehrini kaybetmiş yollar gibi
nehirsiz yol, yolsuz nehir gibi
nehirsiz yolsuz katreler gibi
pusulasız sokak köşelerinde olta atıyorum
çehrem annesini arayan çocuk masumluğu gibi

tenimde yalnızlık kokusu
gözlerinde ölmekti hevesim
sessiz silüetin uğrar oldu
uzun zamandır yolunu bekleyen gönlüme
suskun isyanlardayım şimdi
ama ne çare?
sıtma nöbetinde titrek bedenime
hekim ne çare?

donmuş karede yaşıyorum seni
baharın yeşil imgesi gözlerin
mekan tutmuş gönlümün dağ-tepesinde
usulsüzce bakarak avurtlarına
kar tanesi olup konmak isterim
erimeme olsun somut bir sebebim

ne doğruydu ne yalandı bu hayat
ne haykırabildik ne susturabildik bu sevdayı
klişe yalnızlığın ön saflarındayım sadece

yeni bir aşk, yeni bir meşk
hayatımın boşluğunu dolduran
heyecanı parmak uçlarımı sarmış
başka bir ürperti bedenimin derinlerinde
müjde!
gözün aydın olsun
unutuluyorsun...

yalnızlığımın en ücra noktasındayım
herkes yalnız bestesinin en yalnız notasıyım
seninle yaşadığım son gündür
seninle yaşlandığım son gün
gözün aydın olsun
unutuluyorsun
maziye mandallanmış ipsin
rüzgara kovuluyorsun
güzelliğine çalınmış son şairim
hatrına ısmarlanmış son şiirim

***destina***