Son Veda

içimde yarım kalmış bir hayat var
verdiğim sözler yas tutuyor
ettiğim yeminler ağıt yakıyor
bense, korkuyorum yaklaşıp dokunmaya..

nabzıma vuran gecelerin şerri
her geçen gün yokluğuna düşen kirpiklerimi sayıyor
uzaklığın yakınlığın
arasında kalan nemli gözlerim
yokluğunu düşürüyor göz çukuruma....

aşk!
iç çatışmalarıma yenildim
soğuk ölümler değiyor enseme
hadi gel
öfkemin gölgesinde dinlendir, uyuşuk yorgunluğunu...

Işte bir gece daha
zamanın tenine değmeye hazırlanıyor
derin bir nefes aldırdım sözcüklerime
yorgun düşmüş masa üstü dalgınlıklarıma
suretime gönderdiğin son sözünle
sükutu giyindim
halen bıraktığın yerdeyim...

yıllanmış kederlerim kanıyor
kan damlıyor çırılçıplak geceye
nefesinin köşe kıyılarında beklemekten
yoruldu heyecanım
ayaklarıma dolanan geceyi gündüzü
dizlerime yatırıp sallamaktan
yoruldum....

senli düşüncelerim genişledikçe daralıyor yatağım
tavana yapışan gözlerimi düşür
içindeki dipsiz uçurumlara gönder beni
bırak yetim kalsın anılar
gökkuşağı yıllar geride kaldı....

çatık kaşlarımın arasında kaynattım sensizliği
zaman
hoşçakal demeden göçüyor şimdi
son buseni gönder, karanlığa düşmüş çehreme
tokat çarpar gibi yapışsın
yanağımdaki bene...

ölüm düşkünlüğü ruhuma
son sigaramı ikram etmeden
yolunda parçalanmış yüreğimi topluyorum
bir ah patlıyor içimde
uzaklığına düşen umutlarım
vurgun yemiş gibi
soyunuyor ruh enkazıma...

uykularımı kımıldatan hayalinle
bir gece daha
kapatacağım gözlerimin şemsiyesini
kısırdöngüm
karabasanımla
üstünde salya sümük yalnızlığımla
bu benim sana son vedam......