Son Yakarış

İnceden bir yağmur çileşirken mezar taşına
Topraktan varolduk,sende mahkumsun toprak olmaya
Çocukların çiğneyipte ezdiği kır çiçekleri
Boyun bükerler insanlar gibi..

Toprak gökyüzünden bir şey istemiştir
Asırlar boyunca,
Suisuisu
İnceden bir yağmur çileşirken mezar taşına
Topraktan varolduk senden mahkumsun toprak olmaya,
Benimde boyun büküşüm var,
Tıpkı çiçekler gibi,
Ama ; bir insan değil,
Tüm dünyaya
Dünyaya isyan edişim,
Son yakarışım var

Nasıl muhtaçsa insanoğlu
Toprağa,suya,havaya
Öyle muhtaçtır ki insanoğlu
Sevgiye,saygıya,barışa.
Tutalım ellerimizden,
Bırakmayalım hiçbir daha.

Son verelim artık;
Kavagaya,haksızlığa,savaşa

''Gelmişiz bir defa dünyaya''

Huzur bırakalım çocuklara