Son Yolcu

akşam kızıla bürünüyordu,ruhumda
deniz kabarıp,taşıyordu gözyaşlarımla
öyle bir telaş ki bu son yolcuda
bekle desem,bekler miydi bu son istasyonda?

ağıt ağıt sesleniyordu,içimdeki sessizlik
parlıyordu karanlığım,yakamoz'a
ve çarpıştıkça matemim,yıldızlarla gökte
yıldırımlar d/üşüyordu
yangınlarım nüksettikçe

samur saçlarım,pösteki yumağı
çöz çözebilirsen,son yolcu
sırtımın paralanmış hırkası
ve içimdeki hayatın kavgası
taşımaz artık,
yılgın yüreğimi
nasırlı ayağımın pabucu

dilim tercümesiz
kalbim hala tecrübesiz
bir anlasanız siz
gidiyor
son istasyondan,bu yolcu
biraz erteleseniz
durdurmaz mı?
acıyı emmiş mor dudaklarım,son vedayı
siyahı çıkarıp
beyaz giydirmez mi umutlarım?
neden beyaz'a küskün duvaklarım
bir bilseniz?

bileyecektim bir ucu körelmiş mutluluğu
ve kesip atacaktım sol yanımdan,kangreni
unutmuşum nasıldı,mutluluğun rengi?
neyse
bırakın gitsin
kimbilir?
belki de ben değilim
bu son yolcunun dengi