Sona Dair

sorun neydi bilmiyorum ama,
sonun ne olduğunu gayet iyi biliyorum,
aklıma ilkin "ölüm" sözcüğü geliyor,
sarf etmek bile istemiyorum.
böyle nefes almaya devam edersem,
daha çok öleceğim, bunu iyi biliyorum.
cenaze namazı kılınan bir kimsesiz gibi,
ömrümün en kalabalık hüznünü tek başıma yaşıyorum.
sen dahil,
kendimi yüreğimin en diri yerine gömüyorum
öylece ölüyorum, kalbim ata ata
nabızlarımı bileklerime çarpa çarpa
yokluğunu böyle yaşatıyorum...


ve ne desem anlamsız gelecek sana,
ne sussam anlamsız gidecek sana,
herşey böyle bitecek,
biteceğim,
tükeneceğim sana,
anlamsızca...

bari bu sefer beni anla...

beni nasıl anlatacaksın peki, onlar nasıl bilecek?
böyle ölmüş olduğumdan bahsetmeyecek,
yokluğuna karıştığımdan söz etmeyecek,
hiçbir şey olmamış gibi mi bitti mi" diyeceksin...

sen söyle bari,
bir gece uğrayıp rüyalarıma,
bir kaç yalan söyle, mutlu et tekrar
bir daha inanayım...

öyle seviyorum ki seni,
bütün yüzyıl aşklarını topla,
kendini çıkar,
beni sensizlikle çarp,
böl, parçala....

özleminin tek saniyesi etmez...

ama bahsetme benden sakın o adama,
bilmesin hiç,
beni bir ömür boyu sus...

kimse seni böyle sevmez...