Sona Doğru

Biz nelere yeğ tuttuk, şu dünya hayatını,
Ağzımıza doladık sözlerin bayatını,
Hesaba katmamıştık ömür zayiatını,
İçimizle dışımız birbirine uymadı,
Nefsimiz oyun etti, ihanete doymadı.

Nihayetsiz kul hakkı, ekonomik nedenler,
Şu üç günlük dünyayı, bize zehir edenler,
Benlikten, bencillikten, başımıza gelenler,
Yiyip içip harcadık, bir ömrü ettik israf,
Mülk sahibinden başka, kim eder bize insaf.

En nihayet bize de ölüm gelip çatacak,
Ömrümüzün güneşi, ebediyen batacak,
Can kafesten uçunca, beden yere batacak,
Değişik bir boyutta, devam edecek yaşam,
Bundan sonrası için, korkum sevincim tasam.

Dünyada yapılanlar eksiksiz korunacak,
Zerre kadar hayır-şer, hesabı sorulacak,
Mahşeri kalabalık, nefisler yorulacak,
Adaletli terazi, konacak önümüze,
Rabbim kolaylık versin o çetin günümüze.

Mahşer denen o günde bir araya gelince,
Dünya hâsılamızı elimize verince,
Unutulan bir şey yok, her şey yerli yerince,
Apaçık görünecek hasadımız nasılmış,
Ne bir eksik ne fazla, boynumuza asılmış.

Apaçık görünecek eksilerle artılar,
Kusursuz işleyecek ölçülerle tartılar,
Burada ki sorguçlar, dünyadan çok farklılar,
İltifat yok o anda, mala mülke servete,
Kimisi cehenneme, kimisi de cennete.

Dilediğine bağış, dilediğine azap,
Halimiz nice olur, gelip çatarsa gazap,
'Rahmetim gazabımı geçti' diyensin, Ya Rab,
Razı ol fakirden, razı olmuşum senden,
Rahmetinle yargıla, ağır yükü al benden.

Ne kadar gelmiş, geçmiş, gelecek insan varsa,
Hepsinin vebalini Rabbim sırtıma sarsa,
Rahmetinin yanında nice hükmü kalırsa,
Bunları kıyas eder, bir teselli bulurum,
Biraz hafifler yüküm, biraz mutlu olurum.

Yeterince eğlendik, elbette öleceğiz,
Gelişimiz sendendir, mutlaka döneceğiz,
Umulur ki Cemal-i pakınla güleceğiz,
Ya Rabbi Kerem ette, duamızı reddetme.
Yarlıya insaf et, deva diye inletme.

18.04.2010