Sonbahar
Korkar oldum özlemekten seni
Hayalini kovmaktan yoruldum
Her gece aynı kabusla fırlıyorum yataktan;
Bir gülün soluşu
Bir serçenin vuruluşu
Babamın karşımda duruşu
Avuçlarında bir tutam gökyüzü
Gözlerinde yaşlarla 'özledim' diyen susuşu...
Yastığımdaki bu sağanak
Sonbaharın bir oyunu mu? ...
Kimbilir kaçıncı uykundasın şimdi
Kimbilir,
Hepsi bir hataydı belki...
Ürküyordun, titriyordun
Kanıyordun, düşüyordun
Uzattım ellerimi
İyileşmek için her yaranın
Bekleyişi gibi doğru eli
Beklemiştim sanki seni...
Eteklerime sarıldı şimdi
İçimdeki çocuk
Avutmuyor hiçbir bahar
Huzursuz hep elleri
Oysa sakin bir denizdi sevdan
Ve sığındığı tek iklimdi
Öptüğün zaman
İki kaşımın arasından...
Artık kuşlara yem atmak yok!
Yok artık üzerime serptiğin yıldız tozları
Göğsümdeki bu sancı,
Sonbaharın adımları mı? ...
Ahh be civanım!
Sen gittin,
Bahçede sardunyalar öksüz kaldı
Sen gittin,
Omzum gözyaşına borçlu kaldı...
Göç ediyor içimden bütün kuşlar
Dün gece yokluğunla tanıştım;
Adı Sonbahar...
işte kalem,işte yürek,işte dizeler gerisi valla söz kalabaşlığı bu güzel yüreğe sahip olan cana canı kutlar esenlikler dilerken kaleminin kavi olmasını arzularım şiir tadında saygılar efendim
merhaba,
yine ozana özgü biçemle donanmış, betimleme yüklü dizeler...
tasvirler, daha bir yoğun, duygu anlatımı daha bir yalın..
zamanın devinimi ile yüreğin durağanlığı arasındaki eylemsel karşıtlık. sevgiye, hasrete, ayrılığa dokunduran bir tema..
başarılı bir şiir...
selamlarımla. orhan_tiryakioglu
merhaba Şafak,
bu da belki sonbahar adı ile özdeşleşen bir sevda öyküsü yine..
şiirsel dilin egemen olduğu dizelerle dolu..
bu şiir de primi hak ediyor..
kutlarım.. saygılarımla. orhan tiryakioğlu.
ah bu şiir ve bu duygu bana neler anlatır şafakcım bilsen... ve o şarkısı yüreğime yazılanlardandır... 😥
Ahh be civanım! Sen gittin, Bahçede sardunyalar öksüz kaldı Sen gittin, Omzum gözyaşına borçlu kaldı... 👍
ne güzel bir ifade "omzum gözyaşına borçlu kaldı".....
harikaydı arkadaşım, tebriklerimle...
Çok büyük bir parktayım. Saat akşam vakitlerinden beyhude bir araf. Eylülü bir sonraki aya bağlayan son akşam belki. Boş bir bankta oturmuş kalmışım. Hafif bir rüzgar esiyor ya da bana öyle geliyor. Zaten o kadar rüzgar yemiş ki gönlüm belkide bağışıklık kazanmış yıkımlara. O yüzden hafif geliyor. Ağaç yaprakları ,+ 10 derece bir hava, uzak deniz kokusu ve adını bilmediğim bir coğrafyadan taze zeytin kokusu.
Tebrik ediyorum bana hissettirdikleri için şiiri.