Sonbahar

kim çaldı susukun dudaklarından pembeyi
kim çaldıysa o almıştır ormanın yeşilini.

bir hırsız var musallat olmuş buralara
her yıl saçar yaprakları ortalara.

sen ise suya düşen hayallerine
avuntular bulup şiir yaz dur hala.

güz diyorlar
biterse hayat düz diyorlar
fırtınalar,yağmurlar el ele
nereye düşerse gölgesi
arkası kış diyorlar.

varsın dökülsün yapraklar
kaderin bahçesi yok nasıl olsa
düşse düşse toprağa düşer
toprağın şikayeti yok nasılsa.

sen yılları hesap et,
kaç kere kaç yol yürüdün
kaç kere kaç gece
ömrünün kaçta kaçını
verdin bu şehire,
verdin de ne oldu
sonbaharın adı hep hüzünle eş oldu.

hiç sonbahar kahkahası duydun mu sen,
ya şöyle güz gelse de yapraklar dökülse diyen
bir insan duydun mu
yazı kışı ilkbaharı geçirip de sonbahara aşeren?
ama Eylül'ü herkes sever,
adından mıdır büyüsü bilinmez,
kimse dışlamaz Eylül'ü
sanki eylül ilkbahar yazmışçasına.

oysa sonbahar?
Kasım,Ekim ayları?

boynu büküktür onun,
neşenin sonudur varlığı.
kimse gelsin istemez,
gönülden davetli olmaz hiç.

olur mu böyle hocam,
sen bütün yıl sıranı bekle
sonra rüzgar demeden daha
kapıdan adım atmadan
fırtına biç,kasırga biç.

güz diyorlar
biterse hayat düz diyorlar
fırtınalar,yağmurlar el ele
nereye düşerse gölgesi
arkası kış diyorlar.

varsın dökülsün yapraklar
kaderin bahçesi yok nasıl olsa
düşse düşse toprağa düşer
toprağın şikayeti yok nasılsa.