Sonbahar

Kafamda bir boşluk yine, doldur doldura bilirsen
Penceremde bir uğultu, sokakta kuytu kıyamet
Sonbahar hüznünü vuruyor pencereye
Güneş doğuyor
Bir dal gibi kırık umutlarımız
Kaderine boyun eğmiş bir yaprak kadar çaresiz
Savrulmuşuz, nereye olduğu belirsiz.
İçimizde sonu yaza çıkmayacak mevsimler
Ve yüzümüzde, sonbahar telaşesi
Fakat göstermiyor yüzünü güneş
Mevsimler yaza çıkmıyor
Öylece kalakalmış
Bir kuş uçuyor kırık umutlarımızdan
Rüzgarın savurduğu yapraklarla birlikte
Gökyüzü ağlıyor
Kana buluyor tüm kıt'aları
Gökyüzü tüm kinini kusuyor
Mevsimini şaşırmış çiçekler başını kaldırıyor
Meydan okuyor rüzgarın asaletine
Bir yaprak kendini rüzgara kaptırıyor
Yeryüzü rengini değiştiriyor
Güneşe inat
Tüm yapraklar sararıyor
Yapraklar güneşe baş kaldırıyor
Güneş doğuyor
Ben ölüyorum